Μέσα σε ένα κλίμα συγκινησιακής φόρτισης και ανάμεικτων συναισθημάτων, ο ενοριακός Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σάρτης (Ν. Αφησιάς), πραγματοποίησε πενταήμερο προσκύνημα στα ιερά χώματα των προγόνων μας στην Μικρά Ασία.
Το προσκύνημα ξεκίνησε την Κυριακή 2 Οκτωβρίου και είχε ως αφετηρία την νήσο Αφησιά, την πατρίδα των προγόνων μας.
Την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου φτάσαμε στην Αφησιά. Περπατήσαμε στους δρόμους και στα χώματα των προγόνων μας αναζητώντας τις εικόνες που θα μας ένωναν μαζί τους. Δεν έμειναν παρά μόνο δύο με τρία σπίτια που μας ενώνουν με το Ελληνικό παρελθόν της νήσου. Από την παραλία του χωριού απολαύσαμε την εκπληκτική θέα της Κούταλης και των υπέροχων χρωμάτων που δημιουργούσε ο ήλιος με την δύση του.
Την Τρίτη 4 Οκτωβρίου ζήσαμε την μεγαλύτερη και συγκινητικότερη στιγμή του προσκυνήματος μας. Τελέσαμε μετά από 89 χρόνια Θεία Λειτουργία στα ερείπια του ναού του Αγίου Γεωργίου (μετόχι Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου), του μοναδικού μνημείου έστω και σε ερειπωμένη κατάσταση, που σώζεται σήμερα προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ προεξήρχε Τρισαγίου, υπέρ μακαρίας μνήμης και αναπαύσεως των εν Μικρασία αναιρεθέντων προγόνων μας.
Την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου αναχωρήσαμε από την Αφησιά και μετά από ένα πολύωρο ταξίδι φτάσαμε στην πρωτεύουσα του Γένους, την Επτάλοφο Πόλη. Ξαπλωμένη στα πόδια του Βόσπορου, η πανέμορφη Κωνσταντινούπολη μας κατέκτησε με το παρόν και το παρελθόν της.
Ξεκινήσαμε με μια κρουαζιέρα στον Βόσπορο. Ευρώπη και Ασία δύο πανέμορφες κόρες ζωγραφίζουν ένα σκηνικό που δεν υπάρχουν λέξεις να το περιγράψει κανείς. Βλέποντας το καταλαβαίνεις γιατί όλοι ήθελαν αυτή την Πόλη, γιατί όλοι την αγάπησαν και την χιλιοτραγούδησαν. Σπίτια, παλάτια, δημόσια κτίρια πάνω στη θάλασσα. Καράβια μικρά και μεγάλα να κινούνται προς κάθε κατεύθυνση.
Στη συνέχεια κάναμε μια σύντομη βόλτα στην κλειστή αγορά. Αγορές – ψώνια – παζάρια ενοχλήσεις από μικροπωλητές, πλημμύρα κόσμου, μια άλλη όψη. Πραμάτειες όλων των ειδών απλωμένες μπροστά στα μάτια μας, χαλιά, δερμάτινα, χρυσαφικά, κεντήματα παλιά ανατολίτικα, κομπολόγια χίλια δυο πράγματα.
Την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου ευλαβικοί προσκυνητές φτάσαμε στη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, στο καύχημα της Ορθοδοξίας, τον Ιερότατο Ναό της του Θεού Σοφίας, το Σύμβολο μιας Αυτοκρατορίας. Η μεγαλοπρέπεια της και η υπέροχη διακόσμηση της με τις ιερές τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά, η επιβίωσή της μέσα στο χρόνο, μας άναψε μνήμες αλλοτινές και αιώνιες.
Μετά από μια γρήγορη ξενάγηση που κάναμε στον Ιππόδρομο ξεκινήσαμε για το Πατριαρχείο όπου θα συναντούσαμε και τους άλλους προσκυνητές του Μαρμαρά.
Περάσαμε την κλειστή Πύλη, όπου κρέμασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’, και μπήκαμε μέσα στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Δέος σε όλους μας. Προσκυνήσαμε τα Άγια λείψανα της Αγίας Ευφημίας, της Αγίας Θεοφανούς της Βασιλίσσης και της Αγίας Σαλώμης ή Σολομονής, τις ψηφιδωτές εικόνες της Παμμακαρίστου, του Προδρόμου, την Παναγία την Φανερωμένη της Κυζίκου. Πόσα και πόσα ιστορικά γεγονότα δεν γνώρισε και αυτός ο χώρος.
Μετά τη μυσταγωγία του πατριαρχικού τυπικού, ο Πατριάρχης μάς έκανε την τιμή να μας συναντήσει και να μας μιλήσει. Μεγαλοπρεπής αλλά και απλός μας καλωσόρισε και μας μίλησε με αγάπη. Φιλήσαμε το χέρι του και πήραμε ως ευλογία ένα σταυρουδάκι, σπουδαίο ενθύμιο από το χέρι του Πατριάρχη, οποία τιμή για μας! Βγάλαμε φωτογραφίες μαζί του, και αφού μας ευλόγησε συνεχίσαμε το δρόμο μας προς την Μονή της Χώρας.
Το σημαντικότερο μνημείο της εποχής των Παλαιολόγων. Θαυμάσαμε το μεγαλείο των Ιερών εικόνων με τα περίφημα ψηφιδωτά εμπνευσμένα από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Ένα πραγματικό αριστούργημα! Η Βυζαντινή εποχή ολοζώντανη μπροστά μας
Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου μετά την γρήγορη ξενάγηση μας στο παλάτι του Σουλτάνου επισκεφτήκαμε τον ιστορικό ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, εκεί οπού για πρώτη φορά εψάλη ο Ακάθιστος Ύμνος. Αφού ψάλλαμε όλοι μαζί το Τη Υπερμάχω ήπιαμε αγίασμα και συνεχίσαμε με κατεύθυνση την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής, Βαλουκλή.
Το τελευταίο προσκύνημα μας στην Πόλη. Κατεβήκαμε στο Ιστορικό Αγίασμα, εδώ που τα ψάρια τινάχτηκαν μισοτηγανισμένα από το τηγάνι σαν έμαθε ο καλόγερος ότι πήραν την Πόλη. Μπήκαμε με κατάνυξη και δάκρυα στο ναό και κάναμε δέηση υπέρ υγείας πάντων ημών.
Επιστρέψαμε έχοντας στις αποσκευές μας περίσσια συγκίνηση και ευγνωμοσύνη στο Θεό που μας αξίωσε να πατήσουμε τα ποτισμένα με αίμα ηρώων, χώματα της Μικρασίας.